W tej sprawie nie zapadł jeszcze wyrok, na razie mamy do czynienia z medialnym szumem i postępowaniem prokuratury. To potrwa.

Krzysztof Sadowski poza lakonicznym oświadczeniem zaprzeczającym wszystkim zarzutom – milczy. Za to mówią – bardzo głośno i coraz większym chórem – osoby podające się za ofiary molestowania przez znanego muzyka.

Sadowski jest pianistą jazzowym, kompozytorem. W latach 90. współtworzył program telewizyjny „Tęczowy Music Box”. Dzieci, które uczestniczyły w tym programie, miały być ofiarami molestowania seksualnego. Pedofilia miała mieć charakter również homoseksualny.

Sprawę nagłośnił reporter Mariusz Zielke, który dotarł do kilku kobiet twierdzących, że Sadowski je molestował.

Na wyrok sądowy poczekamy długo. Sprawa dotyczy lat 90., wydarzeń sprzed niemal 30 lat.

Sadowskiemu, jego rodzinie, jak i potencjalnym ofiarom zależy na sprawiedliwości. Tak mówią.

W programie telewizyjnym „Uwaga TVN” znana i ceniona wokalistka jazzowa Aga Zaryan powiedziała, że w środowisku mówiło się o zachowaniu Sadowskiego wobec dzieci. Według artystki sprawa była dość znana, jednak... przy swoistej „tolerancji środowiskowej” jednak nie reagowano.

Pisałem kiedyś o środowisku artystycznym w kontekście pedofilii w Kościele katolickim. Od księdza wymaga się więcej niż od przeciętnego człowieka, od artysty wymaga się mniej.

Dla przykładu reżyser Roman Polański jest pedofilem skazanym prawomocnie w USA. I co? I nic. Seks geniusza Polańskiego z dzieckiem nikomu, zdaje się, nie przeszkadza, bo robi „wspaniałe filmy”. Dziecko zgwałcone przez wybitnego reżysera cierpi mniej niż te zgwałcone przez zwykłego człowieka?

Sprawa Sadowskiego niestety również dotyczy mieszkańców Iławy i sąsiednich miejscowości odwiedzających w minionych latach Złotą Tarkę. Sadowski bywał regularnie w Iławie jako muzyk i organizator festiwalu jazzu tradycyjnego.

Pozostaje wierzyć, że jeśli również u nas jakieś dziecko spotkał dramat molestowania, nie będzie milczeć i powie to głośno.

Minęły lata, ówczesne dzieci są dziś dorosłymi ludźmi. Nie chodzi o zemstę, chodzi o to, by chronić dzisiejsze dzieci przed wszelkimi nieszczęściami. Sprawcy molestowania muszą wiedzieć, że jeśli nawet nie dziś i nie jutro, to prawda w końcu zostanie ujawniona.

Jedna z kobiet, z którą rozmawiał Zielke, dokładnie opisała zachowanie Sadowskiego. Według niej, artysta swoje zachowanie tłumaczył zasadami show-biznesu. Ciało drogą do sukcesu. Również ciało dziecka. Ciężko się słucha relacji, które – o ile prawdziwe – na pewno zrujnowały delikatną psychikę dziecka na całe życie.

Prokuratura i sąd mają trudne zadanie ustalenia prawdy, w tym konkretnym przypadku. Jednak dzieci na całym świecie cierpią w rękach złych ludzi, dla których są przedmiotem.

Niewyobrażalne cierpienie spada na ufne, otwarte na świat dzieci całego świata, które w rękach nauczycieli, rodziców, przypadkowych ludzi stają się zabawkami. Czyn taki zasługuje na najwyższy wymiar kary. Tacy ludzie nie mają prawa chodzić po ulicach ani wrócić do społeczeństwa. Nic nie naprawi psychiki skrzywdzonego w ten sposób dziecka, można jedynie chronić kolejne przed podobnym losem.

To trudna sprawa. Pamiętać należy o absurdalnych lękach na Zachodzie. Mężczyźni w obawie przed oskarżeniem o molestowanie seksualne unikają komplementów wobec kobiet. Nauczyciele boją się dotknąć uczniów. Uczniowie wymyślają różne historie, by zemścić się na nielubianych nauczycielach.

Dzieci, kobiety i mężczyźni mają prawo czuć się swobodnie w każdej sytuacji. Jednak czy komplement jest przestępstwem, czy tradycyjne całowanie w rękę jest molestowaniem?

Zostawiam śledczych i prawników z tą sprawą, mając nadzieję, że ją wyjaśnią do spodu.